Cora Wijmans is een fevente ijslanderruiter, ze is zo verknocht aan het rijden van wedstrijden dat zelfs haar leeftijd haar niet tegenhoudt om met haar paard Remba frá Skógi over de telgangbaan te vliegen. Hoe doet ze dat en waarom is de ijslandersport nog steeds zo’n grote passie voor haar? Wij vroegen het in een interview.
Josefine: Hoi Cora, wat leuk dat ik je mag interviewen! Hoe ben jij met IJslandse paarden in aanraking gekomen?
Cora: Dat was heel lang geleden, ik was denk ik een jaar of veertien. Ik ging met vakantie in Drenthe naar Zonnetij, dat was een nieuwe camping. Ik heb daarna mijn halve leven daar versleten op vakanties.
Er waren daar drie IJslandse paarden die eigenlijk op een slachttransport stonden naar Polen, maar deze zijn toen in Drenthe terecht gekomen. Deze paarden waren voor mij het begin van mijn leven met IJslandse paarden, ik ben daarna nooit meer gestopt met rijden.
Josefine: Inmiddels ben je zelf de zeventig gepasseerd, wat is er zo bijzonder aan de IJslandersport dat jij op zo’n hoge leeftijd nog steeds fanatiek meerijdt? Cora: Dat vind ik een lastige vraag. Voordat ik met paardensport begon heb ik altijd veel gesport. Ik heb aan judo, handbal en korfbal gedaan en ik was altijd al fanatiek. De IJslandersport heeft me heel veel gebracht in mijn leven. IJslandse paarden vind ik geweldig omdat ze een eigen karakter hebben, eerlijk zijn, robuust en je kunt er zelf zo veel energie en temperament inrijden als je wil. Ik merkte vrij snel aan mezelf toen ik begon met rijden dat ik geen recreatieruiter was. Ik heb in Drenthe veel uren buiten gereden. Toen ik uiteindelijk een eigen paard kreeg in 1980 woonde ik in Amsterdam en zette ik mijn paard in Aalsmeer neer. Dit paard tölte niet en heb ik navijf jaar töltend en wel verkocht. Het paard wilde niet lopen in de bak en sloeg steeds links of rechtsaf als ik buitenreed. Ik heb veel van hem geleerd. Toen het paard verkocht was stond er een merrie, Litla genaamd, op dezelfde stal te koop, die heb ik toen gekocht. Daarmee heb ik lang in de sport gereden en ik heb ook acht veulens met haar gefokt. Met haar is het echt begonnen!
WAT ZIJN DIE EXTRA GANGEN VAN HET IJSLANDSE PAARD?
IJslandse paarden zijn gangenpaarden en hebben naast stap, draf en galop vaak nog een extra gang; de tölt. Dit is een snelle stap waarbij er altijd één been aan de grond blijft. Dit zit voor de ruiter heel comfortabel en kan tot op hoge snelheid worden gereden. Sommige IJslandse paarden hebben nog een extra gang, de telgang. Dit is een laterale gang waarbij de linker voor en achter benen tegelijkertijd naar voren en achter bewegen en de rechterbenen ook. Als telgang op een hoge snelheid wordt gereden ontstaat er een zweefmoment in de gang. Er worden in de IJslandersport races in telgang gereden op een lange gravel baan, sommige paarden bereiken daarbij snelheden van 50 km/u.
Josefine: Twee weken geleden heb je op de World ranking wedstrijd op hippisch centrum Exloo heel succesvol gereden. Je bent in zowel de telgangproef als in een snelheidsproef eerste geworden. Ik zag op de wedstrijd dat je op een Winderen pad reed. Waarom heb jij de keuze voor deze pad gemaakt?
Cora: Dat is eigenlijk noodgedwongen. Mijn handen en polsen doen het niet zo best meer, ik kan geen zware zadels op paarden meer tillen. Dus ben ik overgestapt naar een licht boomloos zadel. De boomloze zadels zijn niet goed om meteen op de rug te leggen, dus ik moest een goede dempende pad eronder hebben. Twee jaar geleden was ik op vakantie in de Eiffel bij vrienden met IJslandse paarden. Hier waren ook andere ruiters die toevallig een Winderen pad hadden. De Winderen pad zat in een prachtig kistje en ze was er helemaal blij mee. Zij had knieklachten en die waren door de pad verholpen. Toen dacht ik: ‘’Dat is fantastisch voor onder mijn boomloze zadel.’’ Ik heb voor de Comfort gekozen omdat die dikker is. Ik heb het gevoel dat de pad echt heel goed dempt op de paardenrug en mijn paard loopt er top op!
Ik ben heel erg blij dat ik zo op deze manier zelf mijn paard kan zadelen en daar niemand voor om hulp hoef te vragen!
Josefine: Wanneer zou jij de Winderen pad aan andere ruiters aanbevelen?
Cora: Ik kan me voorstellen dat springruiters graag met deze pads rijden voor het dempende effect. Maar eigenlijk kan deze pad altijd! Ik denk dat je paard er makkelijker onder loopt omdat de schokken zo veel beter worden opgevangen. Dat is heel erg comfortabel voor paarden.
Josefine: Wat een mooi antwoord! Nog terugkomend op de sport, denk jij dat je ooit gaat stoppen met IJslanderwedstrijden?
Cora: Ik denk het niet maar zeker weten doe je het nooit. Als ik niet meer kan omdat mijn lijf het niet meer doet, dan ga ik in het bos rijden als ik dat nog wel dan. Maar zo lang ik kan meedraaien in de sport dan blijf ik dat doen!
